Atalar başkaydı. O kadar sayğı vardı ki hamile kadınların yanında herhanği bir yiyecek veya içecek ismi dahi söylenmemeye dikkat edilirdi.
Olur ya hamile kadın o işittiği yiyeceğe içeceğe ulaşamaz, damak tadı arzusu karnında taşıdığı yavrusununda arzusu olur gayesiyle anne adayının yanında ulu orta yiyecek isimleri konuşulmaz hamilenin yicek arzusu kabartılmamaya çalışışılırdı.
Hamile olanların canlarının yiyecek içecek birşey istemesine ”aş erme denirdi.” Bu gün birçok sosyal ağlarda her an ne yer ne içersek nereyi nasıl gezersek paylaşır olduk.
Hali vakti yerindemi değil mi benim gezebildiğim yerleri gezer mi gezemez mi,oturduğum villada oturur mu oturamaz mı, bindiğim arabaya biner mi binemez mi, sahillerde otel restoranlarında yeyip içtiğimden görenlerin canı çeker mi hiç düşünmeden boy boy flaşlar patlatıyor anbean paylaşıyoruz. “Dün mü medeniydik, bu gün mü medeniyiz.”
—
Sofra kalktı bulaşık yıkandı,
Üf yaaa bişey unuttuk abi,
Yemek yerken resim çekilmedi,
Olmaz böyle geri kurulsun sofra.
***
Sen şu tarafa otur bacım,
Sende şu yana gel agam,
Al eline kaşığı flaş patlatam,
Hah şimdi bu iş tamam.
***
Besmeleden duadan önemli ,
Ne yedik içtik kerkez görmeli,
Çoluk çocuk örnek almalı,
Aş erenlerin ağzı sulanmalı.
Abdil Göktekin
