“Veysel Karani Hazretleri ve Anne sevgisi”

Yemen’in Karan köyünde yaşlı ve hasta annesi ile yaşayan Veysel Karani, Karan köyünün tek puta tapmayan müslümanlığı kabul etmiş bir ferdidir.

Veysel Karani peygamberimizi çok görmek istemiş fakat peygamberimizi görmek nasip olmamış, peygamberimizin vasiyeti üzerine onun Hırka-i şerifiyle şereflendirilmiş, peygamberimizin ve İslam’ın aşkıyla yanıp tutuşan bir deve çobanıdır. Annesi yaşlı ve hasta olup gözleri görmediği gibi elleri ve ayakları hareket edemez haldedir. Veysel Karani Ppeygamberimizi görmek için binecek devesi bile yokken yaya olarak Yemen’den Medine’ye gitmeden önce annesinin müsadesini almıştır.

Bakacak kimsesi olmayan annesi Veysel’e Medine’de beklemeden Peygamberimizi görüp hemen dönmesi şartıyla izin vermiştir. Peygamberimiz Medine dışında olduğu için beklemesi gerekiyordu fakat yaşlı ve bakacak kimsesi olmayan annesine söz verdiği için peygamberimizi göremeden ağlaya ağlaya Medine’den Yemen’e (yaklaşık 500 kilometre) çöl sıcağınca soluklanmadan aylar süren bir yolculuk yapmıştır. İşte anne sevgisi budur.

Bir yanda iki cihan güneşi sevgili Peygamberimiz, bir yanda hasta, gözleri görmeyen, elleri ve ayakları tutmayan bakıma muhtaç annesi. Allah Veysel Karani’yi böyle bir imtihandan geçirmiştir. Bu gün gözleri gördüğü halde, elleri ayakları sağlam, ev işlerine bile yardım edecek gücü olan anneler; büyütüp yetiştirdigi maddi durumu çok iyi olan hatta villası, yatı olan iş güç sahibi evlatları tarafından bakım evlerine terkediliyor.

Onların bayram da bile ziyaretlerine gitmiyorlar. Allah anneleri evlatlarıyla imtihan ettirmesin. Annelerimize sahip çkalım tıpkı Veysel Karani gibi. Cennet annelerin ayakları altındadır (hadisi şerif).

Annelerimizin anneler günü kutlu olsun.

“Canım Annem”

Saçlarını süpürge etti, serdi bana,
Karnında taşıdı, bu hayatı verdi bana,
Esirgedi, kol kanat gerdi bana,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Ağlayınca hep ninni söyler kuzusuna,
Ortak olur hep acısına sızısına,
Şükreder hep veren Allah’ın yazısına,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Dünyaya geldim, annemdir beni doğuran,
Besleyip büyüten, hamurumu yoğuran,
Annemdir beni canımsın diye çağıran,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Gün gelir aynı beden den ayrılırız biz,
Annenin ter kokusuyla yoğruluruz biz,
Onun yardımıyla yerden doğruluruz biz,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Anne rahmine düşünce olduk biz cenin,
O rahim de belli olur, her uzuv, bedenin,
Dolaşır hep beraber damar da kanın,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Ben olmazsam yanında hep bakar resmime,
Kurban olurum der yaratana, ismine,
Düşünür sığdırır iki canı bir bedene,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Bir tutar, ayırmaz hiç kendi canından,
Eksik etmez senin yediğini önünden,
Kanın aksa üzülür, kan akar kanından,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Bakınca yüzüne, anlar hemen halinden,
Görmese de vazgeçmez bile hayalinden,
Verir sana, ne gelirse, yapar elinden,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Sen varken dünyalar onundur, o da vardır,
Sen yokken eksiktir, dünyalar ona dardır,
Ana en kıymetli senin sevdiğin yardır,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Her canlının annesi var, benimki sensin,
Sen ki dünyaya gelmem için bir nedensin,
Hiç çekinmeden canını feda edensin,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Benim dünyamı aydınlatan ışığımsın,
Ağzımdaki bir emzik, çorbamdaki kaşığımsın,
Hiç durmadan beni salındıran beşiğimsin,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Sağlığında hiç kadrin kıymetin bilinmez,
Senin yerine ölmek istesem ölünmez,
Bu dünya da giden göçer, geri gelinmez,
Annem sana kurban olurum, canım annem.
**
Anne sevilmez mi sensin başımın tacı,
Derde derman, sensin dertlerimin ilacı,
Annesiz hiç bir şeyin tadı yok, bal acı,
Annem sana kurban olurum, canım annem.

Şair Ebuzer Özkan