…İçimizdeki dış mihrakların oyunlarına kurban gitmek istemiyoruz. Analarımızın ağlaması yeter artık hep mi Türk coğrafyasındaki analar ağlayacak? Bizler neden başkalarının oyuncağı oluyor kimimiz dağlara çıkıp silahların ardına sıgınıyor kimimiz kahpe bir kurşuna kurban oluyor doğacak yavrularımızı dahi göremeden kara toprağa yâr oluyoruz!
…Elbette bu vatan için canımız feda olsun seve seve şehit olmak yüce bir makamdır ama aynı topraklarda iç içe yaşadığımız hısım, akraba, patron, işci mesafesinde büyük şehirlerimizin veya birçok Avrupa ülkesinde birçoğumuz aynı apartmanları aynı tramvayı aynı otobüsü aynı okulları aynı hastaneleri aynı yolları paylaştıgımız farklı milletlerden Hz Adem ile Havva atalarımızdan olma insan kardeşlerimizle birlikte yaşarken bu kan bu nefret bu kin niye?
…Demiyoruz ki, ceza gerekenler cesasını çekmesin! Vatana millete hainlik eden kardeşi kardeşe düşürmek isteyenler gerekirse fert eli ile değilde kanun eli ile dar ağacına çekilsin..!
…İlk baharın bir diğer adı olan Nevruz Bayramı körpe kuzularımızın sevinç günleri olsun. Anaların tabutlardan uzak, taze gelinlerin eşlerinin tezkerelerini alarak yuvaya döndükleri sevinç günleri olsun..!
…Beşikteki yavrunun gözleri Asker babasının sıcacık yanağına kondurduğu buse’lerle hüzün değilde sevinç göz yaşları olsun… Bizler hem sevincimizi hem üzüntümüzü göz yaşlarımızla tarihin sayflarına nakşeden bir ‘Ecdadın’ torunlarıyız..!
Niye..?
Gülü menekşeyi birlikte dermek varken,
Dünden bu güne birlikte tarih yazarken,
Çanakkale mesajlarımızla birlikte olurken,
Osmanlı hasmına haddini bildirmemiz gerekirken,
Manevi Milli Bayramlarımızda kucaklaşmak dururken,
Birbirimizi anlamadan dinlemeden kin nefret niye?
*
Benlik iblistendir dostluk için fedakârlık gerek,
Bak komşulara mezhep uğruna ölüyor körpe bebek,
Göm zincirleri zındanlara,ölmesin müslüman inleyerek,
Varlığın yokluklara sebep değil,koş geleceğe gülerek,
Umut,sığınak ol,sevğiyi örneği sende bulsun insanlık,
Anla düşkünü,düşene birde sen vurup kırma.
Abdil Göktekin
