Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba sevgili, değerli, kıymetli ve cahil okuyucularım. Biliyorum, yazmayalı epey zaman oldu. Arada sırada, şu olmayan aklıma bazı konular geliyor, bir şeyler karalayayım diyorum ancak o kadar karalıyorum ki, sormayın gitsin. Ben bile okuyamıyorum. Allah’tan bizim editor var. Ben ona dikte ediyorum, o da bir şeyler karalıyor işte bu şekilde ortaya bir yazı çıkıyor.
Her neyse, gelelim konumuza…
“Sahi konu neydi ya?” Kusura bakmayın, arada sırada Alzheimer’im nükesediyor. Alzheimer demişken aklıma bu konuda bir fıkra geldi. “Doktor hastasına, Alzheimer hastası olduğunu söyler. Hasta doktora sorar: “Çok kötü bir hastalık mı?” Doktorsa: “Hayır! Eve gittiğinizde zaten unutacaksınız…” diye cevap verir. Hahaha çok komik.
Tamam şimdi aklıma geldi… Şu bizim Patangonya’nın Türkçe medyası. Türkçe medya demişken, şunu bilmenizde fayda var. Patagonya’da Türkçe medya ikiye ayrılır. Bir yanda PTMB (Patagonya Türkçe Medya Birliği) üyeleri, diğer yanda ise bencil megalomanlar ordusu. Duyduğuma göre, başını bir şizofrenin çektiği bu kitle, yakında yeni bir oluşuma gidecekmiş. PBMB adında bir dernek kuracaklarmış. Başkanı da Josef Chanel ismine biri olacakmış.
İlk başta çok tuhafıma gitti. Kendi kendime “PBMB diye dernek ismi mi olur lan?” diye sormaktan edemedim. Konuyu derinleştirmek üzere işe koyuldum ve konuyla ilgili bir röportaj yapmak üzere Josef Chanel’i aramaya karar verdim. Josef’in telefon numarası bende kayıtlı olmadığı için aklıma Patagonya’nın Türk kökenli siyasetçilerini arayıp Josef’in numarasını istemek geldi. Aziz-Yakup Belediye Başkanı Emre Ala olmak üzere, Patagonya Federal Milletvekili Vedi Yücel, Patagonya Bölge milletvekillerinden Edip Izgara, Hayrun Nisa, Şevki Lekesiz ile Hüsnü Kuzucu, Starbucks Belediye Başkan yardımcılarından Nahit Kısa ile Salih Başsal, Starbucks Belediye Meclis üyelerinden Muhlis Baştan, Deniz Kılıç, İsmail Döner ile Mine Sinmez ve Aziz-Yakup Belediye Başkan Yardımcısı Kadri Özvillacı gibi isimleri arayıp, Josef Chanel’in numarasını istedim. Söz konusu gazetecinin ismini duyan siyasetçi, cin görmüşcesine telefonda bir “Igh” sesiyle birlikte telefonu yüzüme kapattılar. Bir yandan kendi kendime “Allah, Allah” dedim, diğer yandan ise biraz tedirgenleşmeye başladım. Anladım ki, bir sıkıntı var. neyse ki, numarasını bizim editordan aldım. Bizim editor bana Josef’in numarasını verirken, kendisinden almadığıma dair söz verdirdi. Bu konuda ağzım sıkıdır. Benden yazı çıkar ama laf çıkmaz.
En sonunda aradım muhterem Josef’i. Telefona çıkar çıkarmaz, daha selam verecektim ki, “Alooo ilan için mi aradınız” diye seslenen Jozef’in o itici sesini duyar duymaz, birkaç saniye içinde öbür aleme bir gittim, geldim. Karşı tarafa “Bir dakika müsade” dedikten sonra lavaboya gidip, elimi yüzümü yıkayıp, bir de abdest aldım ve tekrar kendime geldim. O an siyasetçileri bir nebze olsun anlamış oldum. Neyse ki, şuurum yerine geldi. Kendi kendime “Galiba bu adamın selam verme şekli bu” diye düşündüm. Kendisine telefonda ilan için olmadığını başka bir konuda görüşmek istediğimi söyledim fakat bu görüşmenin mümkün olmadığı ancak ilan karşılığında görüşebileceğini söyledi. Hemen vakit kaybetmeden Patagonya’nın Türk esnaflarını dolaşmaya başladım. Jozef Chanel ismini duyduktan sonra “Eyvah o mu geliyor?” diyerek kepenk indirenlere bile şahit oldum. En sonunda kendi kendime dedim ki “Bu iş böyle olmayacak” ve kendi cebimden ödemeye karar verdim. Kendisini aradım ve durumu izah ettim. Kendisi de bana “Senin paran yetmez ama bir şeyler bul sıkıştır” dedi.
Buluşma yerine gittim. Karşıma iri yarı, çatık kaşlı, ürkütücü ve iri cüsseli birini beklerken, ufak tefek fare yapılı birini buldum. İçimden “Vay arkadaş bu mu milleti bu kadar korkutan” demeye kalmadı. İlk sözü “Hani ilan” oldu. “Tamam, sen al şu telefonumu” diyerek telefonumdan sim kartımı çıkardım ve bu şekilde ilan anlaşmasını yaptık. İlan anlaşmasından sonra bir hayli rahatlayan Josef, bana Patagonya’da ilan almanın zorluklarını ve ilan olmadan yaşam mücadelesini sürdüremeyeceğinden söz etti. İki saatlik bir “Kafa ütüleme” seyansından sonra tek taraflı yapılan sohbet esnasında kendisinin duayen yani baş papaz olduğunu ve Patagonya olmak üzere dünyanın ilk ve tek gazetecisi olduğunu öğrendim. Her iki sözünün birinde “Ben” kelimesini kullanan Josef, yaşlılığın verdiği durumdan ötürü şizofreni hastalığına yakalandığını fakat haplarını sürekli kullandığı zaman durumunun biraz hafiflediğini anlattı. Sohbetin ardından kendisine birkaç soru yönelterek kendisiyle bir röportaj yaptım. İşte o röportajın detayları.
- Baki Ceviz: “Josef Bey, PTMB’nin dışında olan gazetecilerle birlikte yeni bir oluşuma gidiyormuşsunuz. Tam olarak nedir bu oluşum?”
Josef Chanel: “Evet, bizler, yani bu PTMB’nin dışında kalanlar olarak yeni bir oluşuma gitme kararı aldık. İlan var mı ilan? Çünkü benciller olarak bunu yapmamız gerekiyordu. Yani bu da gerekli.”
- Baki Ceviz: “PBMB adında kuracağınız derneğin uzantısı ne anlama geliyor?”
Josef Chanel: “PBMB’in uzantısı Patagonya Bencil Megalomanlar Birliği. Biliyorsunuz bizler, hem benciliz hem de megaloman. Bu arada ilan var mı ilan? Hay aksi ağız alışkanlığı.”
- Baki Ceviz: “Peki hangi isimler var derneğinizde?”
Josef Chanel: “Kimler yok ki? Baştan Ben. Zaten ben o derneğin hem başkanı hem sekreteri hem de muhasibi olacağım. İlan var mı ilan? Erkete Votka da bizimle beraber olacak. Hani şu matbayı icat edenler yok mu? Allah kendilerinden razı olsun. Bu arkadaşlar olmasaydı şimdi nasıl gazete çıkaracaktık ve ilan alabilecektik? Yıl olmuş 2017, teknoloji almış başını gidiyor, Amerikalılar uzaydaki akrabalarıyla iletişim halindeler ama biz baskıya önem veriyoruz. Çünkü işin ucunda ilan var. Ayrıca Erkete Votka çok değerli birisi. Gazeteci kimliğinin yanı sıra hem tiyatrocu, hem bilgisayarcı, hem siyasetçi, hem sanatçı hem de… başka ne vardı ya. Diğer yandan Erkete’nin eşi de var. Persil Yıldızsene O da kendisi gibi megaloman ve matbayı icat edenlerden. Çok güzel ilan alır. Bu konuda ben bile kendisine hayranım. Tam anlamıyla kendini beğenmişin teki. Profili tam bize göre. Bu arkadaşların yanı sıra, Nadir Bozmen de var. Çok güzel adam çarpar ve çok güzel küfür basar. Siz bir de onu içince görün… Telefonu boru gibi öttürür. Ayrıca on numara tırnakçıdır. O da tam bizlik. Piyasada bize katılabilecek profilleri taşıyan başka arkadalar da var. Onlara da kapımız açık lakin profillerimize uyacaklar. Dürüst ve düzgün insanları aramızda görmek istemiyoruz. Bu arada ilan var mı ilan?”
- Baki Ceviz: “Hedefleriniz tam olarak nedir?
Josef Chanel: “Hedeflerimiz, bir yandan Patagonya Türkçe Medya Birliği ile mücadele etmek ve onları bitirmek. Zaten onlar bitince bize madalyon takacaklar. Diğer yanda ise götürebildiğimiz kadar ilan götürmek. Tabi, bu ilanları da götürürken, piyasanın altını üstüne çevirmek kaydıyla her türlü yöntemlere başvurmak. Şantajdan, yalan haberlere, iftiralardan karalamaya kadar her yol mübah. Sahi, ilan var mı ilan?”
- Baki Ceviz: “Peki bu şekilde gazetecilik yaptığınız zaman size karşı koyanlar olmuyor mu?”
Josef Chanel: “Olmaz mı? Bazen sağlam kayaya çarpıyoruz, onlarda bizi ufalayıp geçiyorlar. Kimi zaman gözümüz morarıyor, kimi zamansa ufak sıyrıklarla atlatıyoruz. Ancak bu aralar benim şizofren azdığı için olayları karıştırıyorum ve işimi düzgün yapamıyorum. Yani kime ne zaman saldırdığımı unutuyorum. İlan var mı ilan? Hatta kimden ne zaman ilan aldığımı bile unutuyorum. Benim şizofren biraz Alzheimer’e çevirdi.”
- Baki Ceviz: “Erkete Votka ile bir süre öncesine kadar anlamaşıyordunuz. Şimdi ne oldu da ayrılmaz ikili oldunuz?”
Josef Chanel: “Çıkar meselesi yok mu çıkar meselesi. Evet anlaşamadığımız doğruydu. Bazı ilanları paylaşamıyorduk. Ancak düşmanımın düşmanı dostumdur hesabı, bir de orta yere, ikimize kemik atılınca, bir yanını ben, diğer yanınıysa o alıyor. Bu şekilde anlaşıp gidiyoruz işte. İlan?”
- Baki Ceviz: “Peki ya yarın o kemikler, pardon ilanlar bitince?”
Josef Chanel: “Bizde bir söz var; “Deveye diken, adamı seven” diye. Bu söz bizim adeta ana felsefemiz haline geldi çünkü bu piyasada bu söze layık çok sayıda insan var. Bu kategoriye uyan insan topluluğu var olduğu sürece, bu piyasada bizim sırtımız yere gelmez. Hadi ver artık şu ilanı!!!”
Baki Ceviz, nam-ı diğer Bay Ceviz Kıran
