Men-i Müskirat Kanunu, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından 14 Eylül 1920 tarihinde kabul edilen ve Türkiye’de alkollü içeceklerin üretilmesi, ithalatı, satışı ve tüketimini yasaklayan bir yasadır. Bu kanun, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş yıllarında, içkiye karşı yürütülen mücadelenin bir parçası olarak kabul edilmektedir.
Kanunun birinci maddesinde, “Osmanlı memleketinde, sarhoşluk veren her nevi şeyin üretimi, dışalımı, satışı ve kullanımı kesin biçimde yasaklanmaktadır.” denilmektedir. İkinci maddede, yakalanan müskirat için para cezası öngörülmüştür. Üçüncü maddede ise, içki içenlere şeriat cezası veya para cezası uygulanacağı belirtilmiştir.
Men-i Müskirat Kanunu, Türkiye’de içki tüketimini önemli ölçüde azaltmış olsa da, tamamen ortadan kaldıramamıştır. 1924 yılında, içki tüketiminin yasaklanmasına yönelik bir referandum yapılmış ve referandumda, halkın büyük çoğunluğu içki tüketiminin yasaklanmasını reddetmiştir. Bu nedenle, 1924 yılında, Men-i Müskirat Kanununda bazı değişiklikler yapılmıştır. Bu değişikliklerle, içki tüketiminin yasaklanması yerine, içki tüketiminin azaltılması hedeflenmiştir.
Men-i Müskirat Kanunu, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş yıllarında, içkiye karşı yürütülen mücadelenin bir parçası olarak kabul edilmektedir. Bu kanun, Türkiye’de içki tüketiminin azaltılmasında etkili olmuş olsa da, tamamen ortadan kaldıramamıştır.
