Gurbet elde on bir ay mahkum olmuş,
Bir ay vatanında KALIR gurbetçi,
Hasret ile benzi sararmış solmuş,
Tam on bir ay mahkum OLUR gurbetçi.
Eğer yoksa gidecek arabası,
İki bin avro’dur uçak parası,
Bir de harçlık iki üç bin arası,
Hesaplar hesabı BİLİR gurbetçi.
Vatan için olur divane deli,
Aklından çıkmaz hiç gitti gideli,
Zarzor dört bin avro öder bedeli,
Evinde köyünde KALIR gurbetçi.
On bir ay özlemle hayalin eder,
Durmaz sonunda vatanına gider,
Her şeye iki kat isterler öder,
Zamlı mallarını ALIR gurbetçi.
Her yere öyle heyecanla koşar,
Bir ay da havasını alır yaşar,
Günler ne çabuk bitti diye şaşar,
Eşe dosta hep SARILIR gurbetçi.
Kısa olsun derken gece gündüzden,
Gece geç yatarlar bitmesin dünden,
Sabahları hep kalkarlar erkenden,
Sabah sofraya kurulur gurbetçi.
Bir gün biletini başkası alır,
Son gelişinde tabut ile gelir,
Nice hayallerle beraber ölür,
Kesin dönüş yapar GELİR gurbetçi.
Şair Ebuzer Özkan
