Yurt dışında yaşayan Türk vatandaşlarının bir kısmı arabalı trenler ile Türkiye’ye giriş yapıyor.
Baba ocağını otomobiliyle ziyaret etmek hem de uzun süre direksiyon sallamak istemeyen gurbetçiler tercihini arabalı trenlerden yana kullanıyor.
Kara yoluyla otomobille gelmeleri halinde 2 – 3 gün yolda geçmesi, uçakla kısa sürmesine rağmen Türkiye’de otomobillerine ihtiyaç duymaları nedeniyle trenin yük ve yolcu taşımacılığını seçiyor.
Yaşadıkları ülkelerden vagona yükledikleri araçları sonrası kendileri 30 saat sonra Türkiye’ye kompartmanda rahat şekilde gelen gurbetçiler yolculuğun keyfini yorulmadan sürüyor.
Avusturya’dan kalkan tren, Slovenya, Hırvatistan, Sırbistan ve Bulgaristan’ı geçmesi sonrası Kapıkule Tren Garı’ndaki işlemler sonrası kent merkezindeki Ayşekadın Garı’na geliyor.
Edirne’de vagondan aldıkları otomobilleriyle memleketlerine giden gurbetçiler dönüşte de aynı yolu takip ediyor.
Örneğin 2 yetişkin 2 çocuk bir otomobil Optima Ekspres’le Avusturya – Türkiye arası yolculuğu 693 avroya mal oluyor.
“Bayrağımızı, camimizi gördük sevindik”
Avusturya’dan trenle gelen Sait Sarıkaya, AA muhabirine yaptığı açıklamada, trenle yolculuk yapmanın çok rahat olduğunu söyledi.
Uzun süre direksiyon sallamak yerine dinlenerek memlekete ulaştıklarını belirten Sarıkaya, “5 seferdir trenle geliyorum Türkiye’ye, çok rahat, riski yok. Bir vagona kendimiz biniyoruz diğer vagona araçları koyuyoruz. Tavsiye ederim herkese. Vatanı çok özledik. Bayrağımızı, camimizi gördük sevindik. Edirne’den Aksaray’a hareket edeceğim. Aksaray’da akrabalarım var hasret gidereceğiz.” diye konuştu.
Almanya’dan gelen Birol Karaduman da yalnız yolculuk yaptığı için treni tercih ettiğini belirterek, “Çünkü yol güzergahımız üzerindeki Bulgaristan ve Sırbistan’da aracımızla ilgili bir arızayla, sorunla karşılaştığımızda çok kötü şeylerle karşılaşıyoruz. O yüzden trenle gelmeyi tercih ediyorum. Türkiye’ye girdiğimiz zaman hayat bizim için tekrar başlıyor. Yaşamaya tekrar başlıyoruz. İmkanımız olsa 1 saat yurt dışında kalmayız.” ifadelerini kullandı.
