Muhterem Başkanım! Allah yar ve yardımcınız olsun, çok zor, bir o kadar da şerefli görevi omuzlarınıza aldınız.
Allah (cc) hayırlara vesile kılsın.
Efendim acizane sade bir vatandaşım. Samimi duygularımla affınıza sığınarak birkaç kelam etmek istedim.
Önce sizi tebrik ediyorum, daha göreve başlamadan taşlanmaya başlandınız. Bu demektir ki, geçmişi temiz, yolu doğru bir hayatınız var.
Meyvesiz ağaç taşlanmaz misali, sizi taşlayanlara baktıkça bizim size muhabbetimiz arttı. Zat-ı alinizi tanımıyor olmama rağmen size dua ediyoruz.
Efendim bu girişten sonra asıl muradımı izah etmek isterim.
Sabah namazları camilere gittiğim zaman yüreğim cız ediyor, cemaati en kalabalık camilerde bile gençliğin olmadığına şahit oluyoruz. Malumunuz gençliği olmayanın geleceği olmaz.
Bütün menhiyat haneler dolu, sokaklar malumunuz ne hale geldi… Gençlerimizin bir kısmı uyuşturucu mikrobuna bulaştı.
Ülkemizin etrafını binlerce tır silahla dolduruyor, ülkemizi bölerek bizleri yutmaya çalışıyorlar; fakat gençliğin hiç umurunda değil.
Hedefsiz gayesiz bu gençliğin gidişatı uykularımı kaçırıyor.
Bu yazıyı saat 03.30’da yazdım. Yarın geç olmadan herkes bir şeyler yapmak zorundadır kabilinden “ben de bir şeyler yapamam mı?” diye feryat ediyorum.
Enfal suresi 25. ayet beni çok korkutuyor.
Devletimiz asker ve silahı ile gerekeni yaparken, milletimiz duası ile Allah (cc)’ın rahmetini celp edecek ibadetlere sarılmalı değil midir?
Karnına taş bağlayarak hendek kazan Resululah’ın (sav) gayreti yanında bizim görmediğimiz orduları gönderen Rabbimize bomboş camiler ile nasıl yalvarırız?
Efendim, kıymetli zamanınızı fazla meşgul etmeden, sizden ricam gençliği camilere çekmek adına yeni projeler üretemez miyiz?
Hiç olmazsa cumartesi akşamları gençleri uyarıcı sohbetler, konferanslar düzenlense; pazar sabahları gençler ile beraber kahvaltı yapılsa ve o arada da üç beş kelam edilse faydalı olacağı kanaatindeyim.
Ömer Benli
