Bizler gurbette kader kurbanlarıyız,
Gelemezsek bize de acıyın emi,
Bizler de anne kuzusu, canlarıyız,
Gelemezsek bize de acıyın emi.
Bir lokma ekmek için çıkmıştık yola,
Kader bu, Belçika’da verdirdi mola,
Kim bilir, yarına kim öle kim kala,
Göremezsek bize de acıyın emi.
Kimimiz havalı, havamızı attık,
Kimimiz gırtlağa kadar borca battık,
Arabayla gittik de yerlerde yattık,
Varamazsak bize de acıyın emi.
Ayrımız gayrımız, farkımız hiç yoktur,
Kimin de para yoktur, kimin de çoktur,
Ekmek parası için gayemiz tektir,
Bulamazsak bize de acıyın emi.
Sizin gibi sizden biriyiz, insanız,
Aynı kandan akrabayız aynı canız,
Ay yıldızı kucaklayan tek vatanız,
Saramazsak bize de acıyın emi.
İçimiz naziktir dışımız da kaba,
Amca dayı, komşular, hısım akraba,
Kopmamak için gösteriyoruz çaba,
Soramazsak bize de acıyın emi.
Sakın olmasın yüreğiniz taş gibi,
Dua edin uçup gelelim kuş gibi,
İnan bazen dünya çok boş gibi,
Bulamazsak bize de acıyın emi.
Şair Ebuzer Özkan
