BELÇİKA’YA GÖÇ HİKAYELERİ

1942 Emirdağ doğumluyum.1974 yılında pasaportumu çıkartıp bir arkadaşla beraber yola çıktım. Yolda bize 3 yeni arkadaş daha katıldı. Bize refakat eden klavuzumuzla beraber Romanya’ya kadar geldik. Orada geceledikten sonra elimizdeki haritalara bakarak Macaristan’a geldik.

Uzun ve yorucu bir macera sonucunda başka bir araçtan yardım alarak Avusturya’ya girmiştik;ama bizlerde açlık ve susuzluktan bitmiştik. Yemek molası verdiğimiz bir parkta sineklerin hücumuna uğradık, acele yemeğimizi zor yedik yola koyulduk. Avusturya gümrüğüne vardığımızda 2 nöbetçi asker vardı gümrükte. Yolculuk yaptığımız araba Murat 124 modeli idi askerler bizi durdurdu. Onlara bir şişe Türk rakısı,birer paket de sigara ikram ettik bizi gümrükten sorunsuz geçirdiler.

Belçika’ya kadar yolculuğumuz sorunsuz geçti. Elimizdeki adresle Gent’e Celal hocanın yanına geliyoruz. Gent’te kanalın kenarında araba ile sabaha kadar tur attık, dil bilmediğimiz için kimseye adres soramadık, bir Türk’e dahi rastlayamamıştık. Sabah’ın ilk saatlerinde tan yeri ağarıken bisikletle kasketli birisini görünce ben hemen arabadan dışarı kendimi attım. Kasketinden Türk olduğunu tahmin ettiğim bisikletli şahsa selam verip Celal hocanın kahvesi nerde bize yardımcı olurmusun deyince o önde biz arkada kahvehaneye kadar gittik. Kahvehaneye girince tanıdık bir sürü hemşerimle karşılaştım.

500 TL karşılığında beni getirmeyi taahhüt eden arkadaşın parasını verip onunla vedalaştık. Brüksel’de kardeşim ve dayım vardı bir taksi tutup yanlarına geldim. Beni çalıştıkları ağaç işleme atölyesine götürdüler. Orada patron beni süzdükten sonra pasaportuma baktı, ertesi gün orada iş başı yaptım bir yıl kontrat yaptı, aradan geçen 6 ay zarfında ise permi(çalışma müsadesi) yi aldım. Atölyede ağaçlardan palet imalatı yapıyorduk, hızar makinasında ona uygun şekilde ağaçları kesen arkadaşlardan bir tanesi çalışırken başka bir arkadaş fark etmeden ağaç atmış oda hızardaki tahtanın üzerine gelince dengesini kaybettirmesi sonucunda hızarda çalışan arkadaşın elinin parmaklarını hızar makinası koparttı.

Hemen çığlık sesiyle makineleri kapatıp o yöne doğru koştuk arkadaşı hemen hastaneye kaldırdılar, kopan parmakları gazete kağıdına sarıp bende koştum, doktorlar çok uğraştılar ama hızar makinasının dişleri damarlara büyük zarar verdiği için yerine dikemediler. Ertesi gün patron hepimizi sorguya aldı. Eli kesilen arkadaş dil bilmediği için kazaya sebebiyet veren arkadaşın oğlu Babam yaşlı ceza almasın sana açıktan 50 bin Belçika frankı vereyim, sen kazayı ben kendim yaptım şeklinde ifade ver diyerek ikna etmiş. Çalıştığımız Fabrika bir süre kapalı kaldı. Doğru ifade vermiyorsunuz, bu kazanın bu şekilde olması mümkün değil diyerek hepimize kızan patron iş kontratı olmayanları işten çıkarttı. Ben ve Kontratının süresi olan birkaç kişi bir müddet daha çalıştık süre dolunca bizleri de çıkarttı. Artık bizlere güveni kalmamıştı,bir kişinin hatası yüzünden hepimiz iş kapımızdan olmuştuk. Bir müddet işsiz gezdim. Daha sonraları diğer işlerde ve inşaat işlerinde çalışarak hayatımı burada sürdürdüm.

Daha sonraları ailemi ve çocuklarımı da istek ederek yanıma getirttim. Şimdi ise çocuklar büyüdü, buralara yerleştik. Yazın memlekette,kışın buradayız.
Belçika’ya esas geliş sebebim herkesin olduğu gibi ekonomik nedenlerden dolayı idi,köyde biraz tarla birazda koyunlarım vardı. Tarlayı iyi işleyebilmek için bir traktör parası kazanıp tekrar dönmek amacındaydım. Kaç traktör parası kazandık, kaç tarla parası kazandık dönmek mümkün olmadı. Bizler köylü çocuğuyuz toprakla haşırneşiriz. Gurbete gelince anladık, saksısından kopartılmış birer gonca gül gibi boynumuzun bükük olduğunu. Memlekete izine varınca anladık kulaklarımızdaki eksikliğin Ezan sesi olduğunu. Bayramlarda anladık Vatanın ne demek olduğunu.