“Ailesinde boşanmalara şahit olmuş çocuklar bilir ancak, anne ve babası ayrılınca yüreklerinde beliren acının büyüklüğünü…
Sevdiğiniz biri ölürya hani? Bir anda değişiverir hayatınız ve hayata bakış açınız. Aynen o hissin ta kendisi desem yeridir, anne-babası boşananınca çocukların yaşadığı..
Evlenirken ha deyip yuva kurduğunu zannedenler, aynen o hızla boşanmaya açık ve rahat oluyorlar maalesef. Hesaba katamadan kimlerin hakkına girdiklerini..
Olmuş ile ölmüş’e çare yok demiş, öncelikle ‘Tedbir sizden, taktir Allah’tan’ diyen büyüklerimiz.
Ailesi boşanmış bir gencimiz:
Henüz 15 yaşındaydım, bir evlilikte meydana gelen ayrılığın varlığını apaçık hissettiğimde. Yanıbaşımda duran Annem, o tanıdığım eski annem değil ve hasretim olan babam uzağımda da bulunsa da, bambaşka bir adam olmuştu sanki gözümde..
Anne ve babasını bir arada görmeye, duymaya ve algılamaya alışmış zihnimin taşları, yerinden oynatılmış gibiydi adeta.. Ve herşeye rağmen ‘ben güçlüyüm, bunu da atlatırım’ diyen olgun, fakat hala bir çocuk olan yüreğimin, meydan okuyuşu vardı içimde…
diyerek tarif ediyor, o ilk dönem yaşadıklarını. Elbette dahası var bu hikayenin, fakat düşünebiliyor musunuz, ailesi boşanmış bir çocuğun kendi dünyasında yaşadığı savaşı?
Edindiğimiz tespitler neticesinde: Sebep ve şartlar ne olursa olsun; Evlenirken yapılan zihinsel hazırlığın, boşanırken de yapılması gerektiği ortaya çıkmıştır.. Unutmayalım ki, ummadık taş, baş yarıyor…….
Evlenmeden önce nasıl ki; iki taraf da ailesine açılır, durumu izah eder, mesele araştırılır, imkanlar, olanaklar ve riskler gözden geçirilir.. Fayda ve zararlı çıkılabilecek taraflar hesaba katılarak, nasıl ki ‘düğün’ durumuna büyük-küçük, çoluk-çocuk, herkes alıştırılıyorsa; Bu durum, boşanmaya niyetlenen çiftler için de aynen geçerli olmalıdır!
Tıpkı, eşler arasında dargınlık zuhur ettiğinde, yapılması gerekenin şu Ayet’de buyrulduğu gibi:
“…Eğer karı-koca arasının açılmasından endişeye düşerseniz; bir hakem erkeğin tarafından, bir hakem de kadının ailesinden kendilerine gönderin. Bu arabulucu hakemler gerçekten barıştırmak isterlerse, Allah karı-koca arasındaki dargınlık yerine geçim verir. Şüphesiz ki Allah hakkıyla bilendir, her şeyin aslından haberdardır…” [Nisa Suresi, 35.ayet]
Evliliklerin sağlam temeller üzerine kurulması gerektiği gibi, boşanmaların da (illa ki olacaksa) sağlıklı bir şekilde cereyan etmesi gerekir!
AKSİ TAKTİRDE; EŞLER BİRBİRİNDEN, ÇOCUKLAR DA VELİLERİNDEN BOŞANIYOR…
*
Mesela, “çocuk” denilince, aklımıza evvela, Peygamber Efendimiz’in “Çocuk eğitimi, anne rahminde başlar..” sözü gelse, kim bilir çocuklarımızla ilgili hayatımızda neler neler değişir ve güzelleşir değil mi?..
Büyüklerimizin, bir insana henüz çocukken ‘hayat’ verilir manasında söylediklerine inandığımız ‘Ağaç yaşken eğilir’ sözü de çocuk eğitiminin ne derece önemli olduğunu vurgular nitelikte..
Çocuklar, bir gün patlayıp, kimyasal maddesi dört bir yana yayılacak olan, bir atom bombası gibidir!
Gün gelecek, çocuk tarafından yayılan bu maddenin fayda ve zararına göre, bir hayat yaşayıp etrafına o yaşadıkların hayatın sinyallerini yayacaklar.. Öyleyse, yayılacak bu maddeyi, insanlığa fayda verecek kimyasallar ile donatmak gerekir..
Bu durumda profesörlük de, anne ve babaya düşmektedir! Yani, nesil yetiştirmeye aday olan nesillerin, insan-i gelişim süzgecinden geçmesi ve sadece kendilerine değil, topluma faydalı evlatlar yetiştirmeleri için, sağlıklı bir şekilde bilgilendirilmesi gerekmektedir.
– Hz. Ali (r.a) ne de güzel söylemiş: “Çocuklarınızı sizin değil, onların yaşadığı çağa göre yetiştirin..” diyerek.
– Şair, anneler için “Onlar evlat değil, toplum doğurur..” derken, çok manalı bir konuya işaret etmiş.
Çocuklarınızı öyle bir eğitin ki, onunla tanışanlar, sizi tanımadan da duacınız olsun (!)
Evlatlarınızı zorunlu olduğunuz için değil, öncelikle Allah’a, sonra tüm insanlığa karşı sorumlu olduğunuz için yetiştirmeniz dileğiyle…
Allah doğrudan, doğruluktan ve doğru olanların yanıbaşından ayırmasın!
Sevgi ve Dualarımla,
Fetih Feytullah
