Suriye’de 5 yıldır devam eden bir iç savaş.
Savaşın nedenleri arasıinda Arap Baharı-Güç Mücadelesi-İsrail-Ortadoğu’nun yeniden şekillendirilmesi-Enerji Ķaynakları-Kimyasal Silahlar-İslami Terör!-Baas ve Esed Rejimi-Mezhep Çatışması-Etnik Yapı faktörü gibi onlarca sebep sayabiliriz.
Sebep her ne olursa olsun , yerlerinden yurtlarından olan milyonlarca insan gerçegi bunun sonucunda ortada bir ‘insanlık dramı’ ile karşı karşıyayız.
23 Milyon nüfuslu ülkede 300 bin kişinin ölümüne, 10 milyon insanin evsiz kalmasına, 4 Milyon insanın ‘Mülteci’ olarak başta Türkiye olmak üzere Lübnan, Ürdün, Irak,Mısır ve Kuzey Afrika ve Avrupa ülkelerine bilinmeze doğru ‘Umuda Yolculukları’ devam etmektedir.
Kobanili Aylan bebeğin ailesiyle ‘Umuda Yolculuğu’ trajik bir sonla neticelenmesi, Aylan bebeğin sahile vuran cesediyle birlikte Suriyeli mülteciler ve mülteci gerçeği farklı bir boyut kazandı.
Yüzyılın insanlık dramı dünyanın gözleri önunde cereyan ederken, binlerce insan çoluk-cocuk, yaşlı-genç insan kaçakçıların elinde uydurma botlarda denizin karanlık sularına gömülürken, balık istifi kamyon kasaların da ölürken sessiz kalan, görmeyen gözleri Aylan bebeğin sahile vuran cesedi açtı.
Kendimizi bir an için onların yerine koyalım.
Empati yapalim.
İyi kötü bir yaşam tarzınız , az-çok geliriniz, kendi yağınızda kavrulduğunuz bir hayatınız var.
Umutlarınız daha güzel ve yaşanır yarınlar için.
Ailenizle mutlu, başınızın üzerinde bir çatı, ait olduğunuz ülkenin bir bireyi olarak hayat mücadelesi verirken bir gün neden ve niçin olduğunu dahi anlamadan kendinizi pis bir savaşın ortasında buluyorsunuz.
Pis bir savaş.
Çünkü etnik kimliğinizden dolayı, dininizden dolayı ölebilirsiniz.
Mezhebinizden dolayi sürgün edilebilirsiniz. Rejim güçlerinin hedefi olabilirsiniz.
Muhaliflerin bombalarına maruz kalabilirsiniz, yaşadığınız bölgede sözde ‘islami cihad’ örgutleri tarafından infaz edilebilirsiniz.
Taraf olmasanız da hiç bir bomba taraf seçmez, sonuç yine ölüm.
Bu pis savaşın sonucunda geriye tek bir çare kalıyor.
Ülkenizi terk etmek.
Ve milyonlarca insan ‘umuda yolculuğu’ seçti.
Bu yolculuk esnasında telef olan binlerce çocuktan bir tanesi ‘Aylan bebek’.
Yerini yurdunu terk eden parçalanan milyonlarca aileden birinin çocuğu..
Kobanili Kürt bir ailenin çocuğu..
Milyonlara Multeciye kapısını açan Türkiye.
Kürt, Türkmen vs demeden kapısını açan, ekmeğini suyunu paylaşan bir Türkiye…
Dünyanın en modern kamplarında misafirlerini ağırlayan bir Türkiye…
Diğer tarafta ise, mültecileri ülkemize almak ‘Hırıstiyan kimliklerine’ zarar vereceğini düşünen bir Avrupa ve AB ülkelerinin mülteci sorununun çözümüne yönelik afaki yaklaşımı.
İçeride, Suriyeli mültecileri geldikleri yere geri göndereceklerini meydanlarda dile getiren ve alkış alan, kısacasi ‘Seçim malzemesi’ yapanlar…
Beşar Esad’a yıllardır psikolojik destek veren Rusya’nın aktif olarak Suriye’deki iç savaşta yer alması, Çin’in müdahil olmasıyla Suriye pastasının ne kadar büyük olduğunun ve bu pastanın paylaşımı için oynanan orta oyunu.
Sorunun kökten çözümüne yönelik en ufak bir ışık yok.
Kisa vadede olması da şuanki konjonktürde zor bir ihtimal.
Sonuç olarak, Batı’nın kirli yüzüne ‘Aylan bebeğin’ sahile vuran minik bedeniyle bir kez daha şahit olduk.
Arap Baharı adı altında başlayan bahardan çok sömürü düzeninin yeniden şekillendirilmesi için Arap ülkelerinde yaşananlar ve Suriye gerçeginden birçok dersler çıkarmamız gerekiyor.
Zaman ayrışma zamanı değil, Ay Yıldızlı Bayrağımız altında safları sıklaştırma zamanı.
Aksi halde, “Sürüden ayrılanı kurt kapar” misali kendini Al Bayrağımızın altında görmeyen her kim olursa olsun ‘Potansiyel mülteci adayıdır’.
Binlerce yıldır olduğu gibi bu oyunu bozmak “Bir Olmak, Beraber Olmak , Diri Olmak” zamanı..!
Kucağında çocuğunla sığınacak bir ülke ararken, ayağına çelme takılmasını istemiyorsan, vatanına Sahip Çık..!!!
Anlayana…
Faruk Yılmaz
