Takvimler 13 Ocak 1942’yi gösterdiğinde, Türkiye’de ekmek karnesi uygulaması başlatılmıştı.
II. Dünya Savaşı sırasında, Türkiye savaşa girmemişti ancak ekonomisi savaşın etkileri ve kıtlık nedeniyle zor durumdaydı. Hükümet, temel gıda maddelerini denetlemek, stoklamak ve adil bir şekilde dağıtmak amacıyla çeşitli tedbirler almak zorunda kaldı.
Bu uygulama ile ekmek, un, şeker ve yağ gibi temel gıda maddelerine ulaşımı düzenlemek amaçlandı. Karnesi olan kişilere belirli miktarlarda bu ürünler temin edilebiliyordu. Bu sistem, temel gıda maddelerine ulaşımı düzenlemek ve karaborsayı engellemek amacıyla sürdürüldü.
Kişi başına günlük ekmek miktarı şu şekildeydi: 7 yaşından küçük çocuklar için çeyrek ekmek (187,5 gram), 7 yaş üstü için yarım ekmek (375 gram), ağır çalışan işçiler için tam ekmek. (750 gram).
Ekmek karnesi uygulaması, 1950’li yılların ortalarına kadar devam etti. Daha sonra, Türkiye’de ekonomik koşulların iyileşmeye başlaması ve tarım üretiminin artmasıyla birlikte, bu tür sıkı kontrollerin kaldırılması kararı alındı.
