1867 yılında İstanbul’da dünyaya gelen şair ve yazar Hüseyin Cahit Yalçın Gâve-i Mazlum ve Gâve-i Zalim imzalarını da kullandı.
Hüseyin Cahit Yalçın’ın ağabeyidir. İstanbul’da başladığı ilköğrenimini Balıkesir’de tamamladı. Beyazıt Rüştiyesinde (ortaokul) okudu. Tıbbıye Mektebini (1886) bitirdi. Midilli ve İstanbul’da bir süre hekimlik yaptıktan sonra Paris’e gitti. Uzmanlık stajını yaptığı Paris’ten dönüşünde Şam’da sıhhıye müfettişliği (1898-1908), Sıhhıye Meclisi üyeliği görevlerinde bulundu. Serbest hekimlik yaptı. Millî Mücadele yıllarında Anadolu’nun çeşitli yerlerinde, Cumhuriyet’ten sonra Devlet Deniz Yollarında hekim olarak çalıştı.
İlk yazısı Saadet gazetesinde (28 Şubat 1886) çıkmıştı. Eski tarzda yazdığı şiirlerini ilk defa Tercüman-ı Hakikat gazetesinde yayımladı. Cenap Şahabettin ve Tevfik Fikret etkisinde yazdığı aşk ve kadın konulu lirik şiirleriyle tanındı. II. Meşrutiyet’ten (1908) sonra başta Kalem dergisi olmak üzere çeşitli mizah dergilerinde yazılar yazdı. Ayrıca sahne eserleri ve çevirileri vardır.
21 Mart 1942 İstanbul’da hayatını kaybeden Hüseyin Cahit, Feriköy Mezarlığında toprağa verildi.
Şiir:
Lâne-i Melal (Melal Yuvası, 1910), Gâve Destanı (mizah şiirleri, 1923).
Oyun:
Kirli Çamaşırlar (uyarlama, 1911), Çürük Temel (Fransızcadan uyarlama, 1915, İstanbul Şehir Tiyatrosunda oyn., 1916), Çifteli Mektuplar (1920), Kayseri Gülleri (uyarlama, Münir Nigar ile, 1920), Ahirette Bir Gün (manzum, heceyle, 1926), Tayyare (1927).
