Samih Rifat Bey (1874-1932), II. Meşrutiyet ve Cumhuriyet döneminin önemli şair, dilbilimci ve siyasetçilerinden biridir. Türk Dil Kurumu’nun kurucularından ve ilk başkanıdır.
Samih Rifat Bey, 1874 yılında İstanbul’da doğdu. İlköğrenimini İstanbul’da tamamladı. Liseyi bitirdikten sonra Hukuk Fakültesi’ne girdi. Ancak, okulu yarıda bıraktı ve edebiyatla ilgilenmeye başladı.
Samih Rifat Bey, ilk şiirlerini 1890’larda yayınladı. Şiirleri, genellikle aşk, doğa ve toplumsal konular üzerineydi. Şiirlerinde, sade ve anlaşılır bir dil kullandı.
Samih Rifat Bey, 1908 yılında II. Meşrutiyet’in ilanından sonra siyasete girdi. Çanakkale ve İstanbul milletvekilliği yaptı.
Samih Rifat Bey, Türk edebiyatında önemli bir yere sahiptir. Şiirleri, sade ve anlaşılır dili ile dikkat çeker. Ayrıca, Türk Dili Tetkik Cemiyeti’nin kurucularından ve ilk başkanı olarak, Türk dilinin gelişmesine önemli katkılarda bulunmuştur.
Samih Rifat Bey, 3 Aralık 1932 tarihinde Ankara’da vefat etti.
Samih Rifat Bey’in en önemli eserleri arasında şunlar yer alır:
- “Şiirler” (1892)
- “Aşk Şiirleri” (1895)
- “Doğa Şiirleri” (1898)
- “Toplumsal Şiirler” (1901)
- “Türk Dili” (1928)
