Kadınlar olmasaydı dünya nasıl olurdu?
Bunu zaman zaman düşünüyorum.
Düşünün bir şekilde dünyada sadece erkekler yaşıyor. Kadın yok.
Erkek kendine yetiyor. Ne kadar yeter?
Birkere bencil olurlardı kadınlar olmasalardı. Hâlbuki biz bizim olduğumuzdan onların bencil olduklarını düşünürüz! Yok, öyle olmamalı.
Erkeklerin ilk tanıdıkları kadınlar bizden önce onları yumuşatıyorlar. Kadın olayını öğretiyorlar. Kadın sevgisini tattırıyorlar. Buda onları kadına duydukları sevgi, şefkatle birlikte vidanlı hale getiriyor.
Her erkeğin mutlaka annesi var. Annesiz doğulmayacağına göre! Kadını ilk önce anne olarak tanıyor, buda sevgiyi ilk kendini bildiğinde edinmiş oluyor.
Erkeklerin ablaları yâda kız kardeşleri var. Sevginin başka halleri!
Kimilerinin, teyzeleri, halaları, yengeleri, anneanne ve babaanneleri var.
Yine kadınlar ve çeşitli sevgi türleri.
Düşünün bir erkek bunların içinde büyüyor. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın kadın olayının farkına vararak hayatına başlıyor ve devam ediyor. Daha karısını tanımadı. Daha kız çocuk babası olmadı, daha kuzenlerini bilmedi.
Henüz çocuk. Annesini kadın olarak biliyor. Annesinin şefkatinden ve sevgisinden oldukça emin. Annesini öpüyor ve kokluyor. Bu onun çok hoşuna gidiyor. Kadına olan güven duygusu ilk annesi ile başlıyor. Tabi bu bazen anne bazen de anne yerine konulmuş bir kadın oluyor. Bütün mesele kadının o çocuğu karşılıksız sevmesi. Anneler böyle sever. Çocuk ablası veya kız kardeşi ile yavaş yavaş hayata tutunurken bir kadının nasıl büyüdüğünü ve neler hissettiğini de yavaşça aklına sindirerek hayata daha bir sıkı tutulmaya başlıyor.
Sonra okul yılları okuldaki kız arkadaşları ve sohbetleri.
Derken ergenlik başlıyorki işte kıyamet.
Çocukken gördüğü âşık olduğunu zannettiği o küçük kızların aslında aşk olmadığını ilk âşık olduğunda çarpılarak görüyor.
O zaman anlıyorki kadın farklı, kadın bir başka sevilesi halde.
Zamanla birlikte bir çok kadını da tanıyor sonunda kalbinin vazgeçmeyeceği ile de hayatını birleştiriyor.
Şimdi dünyası daha da değişmiş oluyor. Başka biri, başka birileri tarafından yetiştirilmiş başka bir kadın. Annesi gibi yemek yapmıyor belki ama lezzetli.
Annesi gibi değil ama çok alımlı, kızkardeşleri gibi değil ama oda en az onlar kadar komik. Genç farkediyorki kadın olayının tümünü karısında arıyor bulduysa ne mutlu ki süren evliliklerde bulunmuş oluyor.
Şimdi sıra kadında!
Kadının işi her zaman olduğu gibi şimdide çok zor!
Bir düşünür:
“Biz erkekler büyümeyen çocuklarızdır” demiş.
Evet şimdi kadın içinde zor bir durum o kadar çok yapması gerekenler varki oysa anne evinde bunları yapmak zorunda değildi, annesi her işini yapıyordu, her derdine koşuyordu… Şimdi bütün işler kadına kalmış kadının işi çok.
İşte burada devreye biz giriyoruz.
İşte biz diyoruzki:
Bir dakika biz size yardım edeceğiz.
Nasıl?
Nasıl mı?
Bizi takip edin göreceksiniz.
Size kadınla ilgili her şeyden bir tat tattıracağız.
Bir çok resimlerle gönlünüzü renklendireceğiz, belki reçel tarif edeceğiz, belki baklava… Belkide yöresel yemekler.
Belki sizler bize yazacaksınız sorularınız olacak cevaplayacağız.
Belki sizler değişik yemek tariflerini vereceksiniz yayınlayacağız.
Belki bizlerin bilmediklerini bizlere siz öğreteceksiniz kim bilebilir!
Sonra sanattan da söz edebiliriz, resimde öğrenebiliriz müzik de. S
onra örgü öreriz, evde neler yapabiliriz onlara bakarız.
Esimişlerimizi nasıl değerlendirebiliriz deriz, ardından da cilt bakımından, vücut bakımına, çocuk bakına, eş bakımına hattak ayınvalide gelin sorunlarına değiniriz.
Olmadı mı arkadaşlıktan söz ederiz, dostluktan gurbetten.
Anavatandan söz ederiz sizlere, türkülerimizden ve türkülerimizin hikâyelerinden.
Olmadı mı artistlerden söz ederiz, dizilerden…
Açıkçası biz kadına ait herşeyden söz etmek isteriz.
Bir şartla sizinle birlikte…
Başlıyoruz…
Biz bir çeşit kadın kuşağı yapacağız.
Tek isteğimiz bizleri takip etmeniz…
Güzelliklerle kalınız…
Nazan Şara Şatana
