I. Süleyman, babası I. Selim’in ölümü üzerine 30 Eylül 1520 tarihinde, yirmi beş yaşındayken Osmanlı tahtına çıktı. Kendisinden başka erkek kardeşi olmadığı için tahta geçişi kolay ve çatışmasız oldu. Çok ciddi ve kendinden emin bir padişah olan Kanûnî Sultan Süleyman, azim ve irade sahibiydi.
Süleyman’ın tahta çıkışı, Osmanlı Devleti’nin altın çağının başlangıcı olarak kabul edilir. Süleyman, hükümdarlığı boyunca imparatorluğu önemli ölçüde genişletti ve güçlendirdi. Belgrad, Rodos, Budin, Macaristan, Irak ve Tebriz gibi önemli şehirler ve bölgeleri Osmanlı topraklarına kattı. Ayrıca, Kanunî Kanunnamesi olarak bilinen bir dizi reform yasası çıkardı. Bu yasalar, Osmanlı Devleti’nin hukuki, ekonomik ve sosyal sistemlerini modernleştirdi.
Süleyman, bir askeri lider olarak da yetenekliydi. Mohaç Savaşı’nda Macaristan Krallığı’nı yenilgiye uğrattı ve Osmanlı Devleti’nin Avrupa’daki nüfuzunu genişletti. Ayrıca, Kutsal Roma İmparatorluğu’na karşı uzun bir savaşa girdi. Bu savaş, 1533 yılında imzalanan İstanbul Antlaşması ile sona erdi. Bu antlaşmayla, Osmanlı Devleti’nin Avrupa’daki toprakları ve nüfuzunu garanti altına aldı.
Süleyman, bir kültür ve sanat patronu olarak da önemli bir rol oynadı. Topkapı Sarayı’nı genişletti ve zenginleştirdi. Ayrıca, İstanbul’da birçok cami, medrese ve hastane inşa ettirdi. Süleyman’ın saltanatı sırasında, Osmanlı Devleti önemli bir kültürel ve sanatsal merkez haline geldi.
Süleyman, 1566 yılında, 71 yaşındayken vefat etti. Onun saltanatı, Osmanlı Devleti’nin tarihindeki en parlak dönemlerden biri olarak kabul edilir.
Süleyman’ın tahta çıkışının Osmanlı Devleti’ne etkileri şunlardır:
- İmparatorluk önemli ölçüde genişledi ve güçlendirildi.
- Kanunî Kanunnamesi olarak bilinen bir dizi reform yasası çıkarıldı. Bu yasalar, Osmanlı İmparatorluğu’nun hukuki, ekonomik ve sosyal sistemlerini modernleştirdi.
- Osmanlı İmparatorluğu, Avrupa’da önemli bir güç haline geldi.
- Osmanlı İmparatorluğu, önemli bir kültürel ve sanatsal merkez haline geldi.
