Gençlik bir filizdir, sürgündür daldır,
Tadına doyulmaz petektir, baldır,
Ömründe bir kez açan taze güldür,
Yüreği umutla atar gençliğin.
Bazen ateş olur, bazen de kordur,
Deli akar kanı, bazen de zordur,
Kıymeti hiç bilinmez çokta hordur,
Sel gibi, yel gibi geçer gençliğin.
İçinde bir ateşle yanar, yürür,
Dinlemez hiç seni, peşinden sürür,
Bazen eğriyi bile doğru görür,
Alır gençliğini, satar gençliğin.
Gençlik kılavuz ile yol almalı,
Atalarının izinde kalmalı,
Doğru yolu arayarak bulmalı,
Bazen yanlış yolu tutar gençliğin.
Küçüğü sever büyüğünü sayar,
Önüne ilim ışığını koyar,
İslam ahlakıyla verir bir ayar,
Yeni ufuklara bakar gençliğin.
Eğer dökmeyecek isen göz yaşı,
Gençliğinde al sırtına taş taşı,
İhtiyarlığında otur ye aşı,
Ne ektiyse onu biçer gençliğin.
Tutmak istesen tutamazsın elle,
Bazen geçer içi boş bir amelle,
Ebuzer’im sözümü iyi belle,
Yolun sonu kışa çıkar gençliğin.
Şair Ebuzer Özkan
