Cahit Sıtkı Tarancı, 4 Ekim 1910 tarihinde Diyarbakır’da doğmuş, 13 Ekim 1956 tarihinde Viyana’da ölmüş Türk şair ve yazardır. Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin en önde gelen şairlerinden biridir.
Cahit Sıtkı Tarancı, ilköğrenimini Diyarbakır’da, ortaöğrenimini İstanbul’da Saint Joseph Lisesi’nde yapmıştır. 1931 yılında Galatasaray Lisesi’nden mezun olmuştur. Mülkiye Mektebi’ne (Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi) bir süre devam etse de daha sonra Ankara Yüksek Ticaret Okulu’nu bitirmiştir. Sümerbank’ta memur olarak çalışmıştır. 1939’da Paris’e gitmiştir. Paris Radyosu’nda Türkçe yayınlar spikerliği yapmıştır.
Cahit Sıtkı Tarancı, şiir yazmaya lise yıllarında başlamıştır. İlk şiiri, 1929 yılında “Servet-i Fünun” dergisinde yayımlanmıştır. İlk şiir kitabı, 1933 yılında “Otuz Beş Yaş” adıyla yayımlanmıştır. Bu kitap, Tarancı’nın en ünlü şiiri olan “Otuz Beş Yaş”ı da içermektedir. Tarancı, şiirlerinde genellikle aşk, doğa ve ölüm temalarını işlemiştir. Şiirlerinde, sembolist ve romantik etkiler görülür.
Cahit Sıtkı Tarancı, şiirlerinin yanı sıra deneme, mektup, hikâye ve makale gibi türlerde de yazmıştır. Şair, çocukluk arkadaşı Ziya Osman Saba’ya yazdığı mektupları “Ziya’ya Mektuplar” adıyla yayınlamıştır.
Cahit Sıtkı Tarancı, 13 Ekim 1956 tarihinde Viyana’da kalp krizi sonucu ölmüştür.
Cahit Sıtkı Tarancı, Türk şiirine önemli katkılarda bulunmuş bir şairdir. Şiirleri, sadeliği, içtenliği ve duygusallığı ile öne çıkmaktadır. Tarancı, “Otuz Beş Yaş” şiiri ile edebiyatımızda ölümsüz bir yer edinmiştir.
Tarancı’nın doğup büyüdüğü ev, 1973 yılında Türkiye Cumhuriyeti Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından satın alınarak restore edildikten sonra, cumhuriyetin 50. yılında 29 Ekim 1973 tarihinde Tarancı’nın anısını yaşatmak ve ismini ebedîleştirmek amacı ile müze olarak hizmete açılmıştır.
Cahit Sıtkı Tarancı’nın başlıca eserleri şunlardır:
- Şiir: Ömrümde Sükût (1933), Otuz Beş Yaş (1946), Düşten Güzel (1952), Sonrası (1957), Bütün Şiirleri (1983)
- Deneme: Edebiyat Dünyası (1940)
- Mektup: Ziya’ya Mektuplar (1957), Evime ve Nihal’e Mektuplar (1989)
- Hikaye: Gün Eksilmesin Penceremden (2006)
