Ahmet Celâl Sahir Erozan, 29 Eylül 1883 tarihinde İstanbul’da doğdu. Babası, dönemin önemli şairlerinden olan Ahmet Reşit Paşa’dır. Celal Sahir, ilk ve orta öğrenimini İstanbul’da tamamladı. Daha sonra, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne girdi. Ancak, okulu yarıda bıraktı ve gazeteciliğe başladı.
Celal Sahir, ilk şiirlerini 1900’lü yılların başında yayımladı. Şiirlerinde, aşk, kadın ve doğa temalarını işledi. Özellikle aşk şiirleri ile tanınan Celal Sahir, “Aşk ve kadın şairi” olarak anılır.
Celal Sahir, dilin sadeleşmesi gerektiğini savunan şairlerdendir. Bu nedenle, şiirlerinde sade bir dil kullandı. Ayrıca, Türk Dil Kurumu’nun kurucu dört üyesi arasında yer aldı.
Celal Sahir, siyasete de atıldı. 1920 yılında, İzmir’de toplanan İzmir İktisat Kongresi’ne katıldı. Daha sonra, TBMM’nin ilk dönem milletvekillerinden biri oldu.
Celal Sahir, 16 Kasım 1935 tarihinde, İstanbul’da vefat etti.
Celal Sahir’in başlıca eserleri şunlardır:
- Siyah Kitap (1907)
- Aşk Şiirleri (1912)
- Sevgi ve Hakikat (1914)
- Türk Sözleri (1924)
- Türk Dili (1927)
Celal Sahir, Türk edebiyatında önemli bir yere sahiptir. Aşk şiirleri ile Türk şiirinde kendine özgü bir üslup geliştirmiştir. Ayrıca, Türk Dil Kurumu’nun kurucu üyelerinden biri olması nedeniyle, Türk dilinin gelişmesine önemli katkılarda bulunmuştur.
