04 Ekim 1853-30 Mart 1856 tarihleri arasındaki Osmanlı-Rus savaşı, Kırım Savaşı olarak da bilinir. Bu savaş, Osmanlı Devleti ile Rusya arasında, Rusya’nın Doğu Akdeniz ve Balkanlar’daki nüfuzunu artırmaya yönelik politikaları nedeniyle başlamıştır.
Savaşın nedenleri şu şekilde sıralanabilir:
- Rusya’nın, Doğu Akdeniz ve Balkanlar’daki nüfuzunu artırmaya yönelik politikaları
- Osmanlı Devleti’nin, Balkanlar’daki Hristiyan azınlıkların haklarını korumaya yönelik politikaları
- İngiltere ve Fransa’nın, Rusya’nın genişlemesini durdurmaya yönelik politikaları
Savaşın başlangıcında, Osmanlı Devleti Balkanlar’da başarılı oldu. Ancak, Rus Donanması’nın 30 Kasım 1853 tarihinde Sinop’ta Osmanlı Donanması’nı imha etmesi, savaşın seyrini değiştirdi. Bu olay üzerine, İngiltere ve Fransa, Osmanlı Devleti’nin yanında savaşa katıldı.
Savaş, 1854 yılında Kırım Yarımadası’nda yoğunlaştı. Kırım Savaşı’nın en önemli muharebeleri şunlardır:
- Alma Muharebesi (20 Eylül 1854)
- İnkerman Muharebesi (5 Kasım 1854)
- Sinop Muharebesi (30 Kasım 1853)
- Balaklava Muharebesi (25 Ekim 1854)
- Sevastopol Kuşatması (17 Ekim 1854 – 9 Eylül 1855)
Savaşın sonunda, Rusya, İngiltere, Fransa ve Avusturya arasında 30 Mart 1856 tarihinde Paris Antlaşması imzalandı. Bu antlaşma ile Rusya, işgal ettiği topraklardan çekildi. Ayrıca, Osmanlı Devleti, Avrupa devletler topluluğunun bir üyesi olarak kabul edildi.
Kırım Savaşı’nın sonuçları şu şekilde sıralanabilir:
- Rusya’nın genişlemesi durduruldu.
- Osmanlı Devleti, Avrupa devletler topluluğunun bir üyesi olarak kabul edildi.
- Balkanlar’da milliyetçilik hareketleri güçlendi.
- İngiltere ve Fransa, sömürgecilik politikalarını güçlendirdi.
Kırım Savaşı, Osmanlı Devleti’nin gerileme döneminde önemli bir dönüm noktası olmuştur. Bu savaş ile Osmanlı Devleti, Avrupa’daki gücünü kaybetmiştir.
