Patrona Halil İsyanı, Osmanlı Devleti’nde 28 Eylül 1730’da başlayıp 25 Kasım 1730’da sona eren, Lale Devri’nin sonunu getiren ayaklanmadır. İsyan, Yeniçeri Ocağı mensubu Arnavut asıllı Patrona Halil’in öncülüğünde çıkmıştır.
İsyan, Patrona Halil’in Yeniçeri Ocağı’nda yaptığı konuşmalarla başlamıştır. Patrona Halil, konuşmasında Damat İbrahim Paşa’nın yönetimini eleştirmiş ve halkın isyan etmesi gerektiğini söylemiştir. İsyan, kısa sürede tüm İstanbul’a yayılmış ve yeniçerilerin desteğiyle güçlenmiştir.
İsyancılar, 29 Eylül 1730’da Sadrazam Damat İbrahim Paşa’yı idam etmiştir. Ardından Sultan III. Ahmed’i tahttan indirerek yerine yeğeni I. Mahmud’u getirmişlerdir.
Patrona Halil İsyanı, Osmanlı Devleti’nde önemli bir dönüm noktası olmuştur. İsyan, Lale Devri’nin sonunu getirmiş ve devlet yönetiminde yeni bir dönem başlamıştır.
Patrona Halil İsyanı, Osmanlı Devleti’nin tarihinde önemli bir yere sahiptir. İsyan, devlet yönetiminde ve toplumsal yapıda önemli değişikliklere yol açmıştır.
İsyanın başlıca nedenleri şunlardır:
- Damat İbrahim Paşa’nın saray erkanına yönelik aşırı hoşgörüsü ve devlet işlerinde yeniçerilerin görüşlerini dikkate almaması
- Yeniçerilerin uzun süre maaş alamaması ve buna bağlı olarak ordu içinde yaşanan huzursuzluk
- Halkın, saray erkanının lüks yaşam tarzına ve batılılaşma hareketlerine tepkisi
