Hocam vaaz etme boşuna,
“Hindi” hediye ettim yavruma,
Belki ölürüm diğer yılbaşına,
Yediğime içtiğime karışma.
Bir yıl bekledi Noel’i kümeste,
Kesip yedik, ölsemiydi kodeste,
Buyur sende gel canın çektiyse,
Hocam vaaz etme boşuna.
Tatile çıksın bu gece iman,
Süsledik evi damı raks eder tavan,
Bir şişede şarap açtığın zaman,
Sallanır gövde, başlar duman.
Geline kıza damata örnek oldum,
Kaybettim kültürü, elde yoğruldum,
Eğlendik işte bulutlarla savruldum,
Hocam vaaz etme boşuna.
Herkesin özel günü kendini bağlar,
Bayramınızda kurban kesmez onlar,
Siz sessiz kalın kutlasın kutlayanlar,
Hocam vaaz etme boşuna.
Komşu sarhoşken biz ayık mı olak,
Ha dedik; Onlarla birlikte olak,
İronidir Abdil’im anlamaz salak,
Hocam vaaz etme boşuna.
“Sözüm yok noel bekleyen Milletlere”,
İmanı olan sahip çıksın kendi nesline,
Boşunamı Din, kitap, cehennem niye?
Hocam susma kürsüde anlayan anladı.
Abdil Göktekin
